چگونه نویسنده‌ی بهتری باشیم؟
- دستور زبان را یاد بگیرید: اگر بخواهیم بهتر بنویسیم دانستن ساختار جمله و پاراگراف ضروری است. نویسندگان خوب ساختار جمله‌ی خوب را می‌دانند. آن ها می‌دانند چطور جمله‌هایی را بنویسند که افعال در آن‌ها به درستی استفاده می‌شوند. اینکه زمان فعل‌های بکار گرفته شده درست و هماهنگ باشند نشان دهنده‌ی دقت نویسنده است. این هماهنگی از سردرگمی خواننده می‌کاهد.
- زیاد مطالعه کنید: بهتر بخوانید تا بهتر بنویسید. نوشته‌های نویسنده‌های حرفه‌ای را بخوانید. باز هم بخوانید. اگر غیرداستانی می‌نویسید از خواندن شعر، داستان کوتاه و داستان بلند غافل نشوید. و برعکس. دقت کنید هنگام مطالعه به ساختار جمله‌ها دقت کنید تا نوشتن جمله را به خوبی یادبگیرید. کتاب‌های خوب را چندین بار بخوانید. ارزشش را دارد.
- پرنویسی را فراموش نکنید: پرنویسی و آزادنویسی رمز اصلی بهترنویسی است. این فرمول را به یاد بسپرید: پرنویسی+آزادنویسی=بهترنویسی. بهتر است از کمیت به کیفیت برسیم چون با هر بار فاصله‌ی طولانی از نوشتن بایستی قلم‌مان را دوباره گرم کنیم. چه بهتر که دستمان گرم بماند.
- بازنویسی حذف شدنی نیست: متن اولیه را بلند بلند بخوانید. هنگام مطالعه‌ی دوباره، ساختار جمله‌ها را بررسی کنید. از خودتان بپرسید آیا می‌توانید جمله‌های بهتری بنویسید؟ آیا می‌توانید جمله‌ها را کوتاه‌تر کنید؟ آیا افعال بهتری را می‌توانید جایگزین کنید؟ واژگان چه؟ آیا می‌توانید واژه‌ی بهتری را برگزینید؟ به همه‌ی این نکات دقت کنید. مدام از خودتان بپرسید چگونه متنم را بهتر کنم؟
- بخشی از نوشته‌های‌تان را منتشر کنید: داشتن یک وبسایت که هرروز تازه می‌شود چالش خوبی برای بهتر نوشتن است. همیشه برای خودت چالشی ایجاد کن. این جمله را از کتاب بیش‌یادگیری نقل کردم. چالشی برای نوشتن و انتشار تعیین کنید. به طور مثال چالشی ۲۰۰ روزه برای وبلاگ نویسی در نظر بگیرید. هر روز بنویسید و بخشی از آن را برگزینید و در وبلاگ‌تان منتشر کنید. با این چالش دستتان گرم می‌ماند. اعلام این چالش به مخاطبان و دوستانتان باعث می‌شود پایبند بمانید.
شما چه پیشنهادی دارید؟
سلام فاطمه جان. مطلبتون خیلی خوب و مفید بود.خیلی خوب و روان به یک سری از مطالب کلیدی رو درمورد نوشتن اشاره کردید کردید.
ممنون خانم منصف عزیز 🌺
مگه نویسنده معلم دستور زبانه؟ توصیه می کنم یک بار آثار هدایت رو بخونید تا متوجه منظورم بشید.اتفاقا نویسنده ساختارهای نحوی را می شکند و نحو پشیزی برایش اهمیت ندارد.